همان گونه که نعمت‌های الهی می‌توانند وسیله رفاه و خوشبختی انسان باشند، عامل بدبختی و هلاکت او نیز می‌توانند باشند؛ مانند مال دنیا، فرزند، قدرت، دانش، هنز و ..... 

زیبایی (خوش‌سیما و زیبارو بودن) نیز از نعمت‌هایی است که هم می‌تواند مایه خوشبختی و هم فلاکت و بدبختی صاحبش باشد. به عبارت دیگر، نوعی آزمایش برای انسان است. داستان یوسف می‌تواند نمونه خوبی برای موضوع فوق باشد، همچنین شخصیت‌های بزرگی مانند ابن سیرین که از جمال زیبا برخوردار بودند، مورد امتحان الهی قرار گرفتند و آن گونه خود را نجات دادند. آنان زندان و شکنجه را ترجیح دادند و خداوند هم بسیار زیبا پاداش آنها را داد و آنها را از نعمت‌های مادی و معنوی برخوردار کرد  .   (و کذلک مکّنّا لیوسف فی الارض یتبوّأ منها حیث یشاء نصیب برحمتنا من نشاء و لانضیع اجر المحسنین)؛ ما یوسف را به منزلت و فرمانروایی رساندیم و هرکس را بخواهیم از لطف خاص خود بهره‌مند می‌گردانیم و اجر نیکوکاران را ضایع نمی‌سازیم  .

 (و لاجر الآخر? خیر للذین آمنوا و کانوا یتّقون)؛ برای پرهیزکاران، پاداش آخرت بسیار نیکوتر از اجر مادی است.
کسانی نیز بوده‌اند که از این امتحان سربلند بیرون نیامده‌اند و نتوانسته‌اند در جای خود از آن نعمت‌ها بهره گیرند.
به عبارت دیگر، خداوند متعال انسان را از همه زیباتر آفریده است و به راستی که باید گفت: (فتبارک الله احسن الخالقین) و همه انسانها از این نعمت برخوردار هستند هر چند افرادی به دلیل محیط جغرافیایی، خانوادگی، نوع خوراک و تغذیه و نوع آب و هوا از ملاحت و جذابیت بیشتری برخوردارند که این نعمت خداوند است و خودِ فرد هیچ نقشی در زیباتر بودن خود نداشته است؛ از این رو نباید این نعمت خداوند سبب فخر و غرور و خودخواهی شود و او را در دام فساد و فحشا بیندازد که اگر چنین شود به عذاب تبدیل خواهد شد نه نعمت و در صورتی نعمت است که از آن درست استفاده شود و همانند حضرت یوسف(ع) و زنان پاکدامن دیگر سبب تعالی و بالا رفتن مقام و اخلاق آنان گردد.

 بنابراین یک جوان زیبارو (چه دختر و چه پسر) که خداوند نعمت خود را به او ارزانی داشته اگر آن را وسیله گناه و انحراف دیگران قرار ندهد و چنان این گوهر را حفظ کند و بپوشاند که مورد سوء استفاده دیگران قرار نگیرد و در برابر وسوسه‌ها مقاومت کند، شکر آن نعمت را به جا آورده است؛ ولی اگر آن را به رخ این و آن بکشد و وسیله‌ای برای به دام انداختن دیگران قرار دهد، سرشکسته و ناموفق خواهد بود.

 صورت زیبا داشتن با ذوق هنری و شعری داشتن از نعمت‌های خداوند است که باید در مسیر صحیح از آن استفاده شود تا وسیله تکامل انسان شود نه سبب سقوط.
چنان که انسان خوش‌صوت هم می‌تواند صدای زیبا را در راه ترویج قرآن، عا و هدایت جامعه به کار گیرد و هم در راه خوانندگی‌های نامشروع.
بنابراین تمام نعمت‌های خداوند مانند: صورت زیبا، صدای زیبا و ... وسیله آزمایش صاحب نعمت هستند، پس انسانی که از این نعمتها بهره‌مند است باید مراقب باشد آن را در جهت خشم صاحب نعمت به کار نگیرد، مبادا که از او گرفته شود یا در درّه فساد اخلاقی سقوط کند.