سفارش تبلیغ
صبا ویژن

سقای کربلا
 
کرامت رضوی
کرامت در قرآن:
آیات بسیاری درباره کرامت در قرآن آمده است. در اینجا به چند نمونه از این بسیار اشاره می شود:
وَ مَنْ یُهِنِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُکْرِمٍ‏ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یَشاءُ (1)
 و هر کس را خدا خوار کند، کسى او را گرامى نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد(و صلاح بداند) انجام مى‏دهد!
إِنَّ أَکْرَمَکُمْ‏ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ (2)
گرامى‏ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!
وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی‏ آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً (3)
 ما آدمیزادگان را گرامى داشتیم؛ و آنها را در خشکى و دریا، (بر مرکبهاى راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزیهاى پاکیزه به آنان روزى دادیم؛ و آنها را بر بسیارى از موجوداتى که خلق کرده‏ایم، برترى بخشیدیم‏.
امام‏ رضا علیه السّلام از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل فرماید که فرمود: از گرامیداشت سر باز نمى‏زند مگر الاغ، سؤال شد: معناى آن چیست؟ فرمود: به این معنا که بوى خوشى را بر شخص عرضه نمایند و او از استشمام آن خوددارى نماید، و در مجلس برایش جا باز کنند و او ننشیند، هر که از این دو خوددارى کند آنچنان باشد که حضرت فرموده‏اند
معنای کرامت:
کلمه کرامت با وجود استعمال زیادش اما در میان اذهان معنای مبهمی دارد که لازم است به معنای ریشه ای آن پرداخت.
الْکَرَمُ‏: بخشش و نعمت دادن، هر گاه خداى تعالى با این واژه وصف شود اسمى است براى احسان و نعمت بخشیدن ظاهر و روشن او مثل آیه:
 (فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌ‏ کَرِیمٌ‏- 40/ نمل).
و هر گاه انسان با واژه- کرم- وصف شود در آن صورت اسمى است براى اخلاق و افعال پسندیده‏اى که از انسان ظاهر میشود و واژه- کریم- تا وقتى که آن اخلاق و رفتار ظاهر نشود گفته نمیشود. بعضى از علماء گفته‏اند:«الْکَرَمُ‏ کالحریة الّا انّ الحرّیّة قد تقال فی المحاسن الصغیرة و الکبیرة».
 [یعنى صفت کرم و بخشندگى مثل صفت جوانمردى است جز اینکه جوانمردى و حریث در خوبیهاى کوچک و بزرگ هر دو بکار میرود].
ولى- کرم- گفته نمیشود مگر در نیکى‏ها و محاسن بزرگ مثل کسی که مالى را در راه تجهیز سپاهیانى که در راه خدا مى‏جنگند مى‏بخشد و انفاق میکند (1) یعنى آسمانهاى هفتگانه در جنب کرسى چیزى نیست مگر مانند حلقه‏اى که در زمین پهناور و دشتى افتاده باشد که این تشبیه عظمت و احاطه کرسى را بر- آفرینش می ساند.
و همچنین در تحمل کفالت از ریخته نشدن خون مردم. در آیه: (إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ‏) جز این نیست که با ظاهر شدن افعال پسندیده از انسان شریف‏ترین و گرامى‏ترین آنها آن کارهائى است که خوشنودى و رضاى خداى تعالى و وجهه خدایى هدف آن کار باشد پس کسى که با کردارهاى نیکش و عملش چنین قصدى داشت او متقى است.‏(4)
 
کرامت در کلام امام رضا صلوات الله علیه
- امام‏ رضا علیه السّلام فرمود: کسى که پرهیز از گناه ندارد دین ندارد و کسى که تقیه نداشته باشد ایمان ندارد، و گرامى‏ ترین شما نزد خدا کسى است که بیشتر تقیه کند. پرسیدند: اى پسر رسول خدا تا چه زمان؟ فرمود: تا روزى که زمان آن مشخص شده و آن روز، روز خروج قیام‏کننده ماست، هر کس قبل از خروج قائم ما تقیه را ترک کند از ما نیست. پرسیدند: اى پسر رسول خدا! قائم شما اهل بیت کیست؟ فرمود: چهارمین از اولاد من که فرزند سیده کنیزان است، خداوند به وسیله او زمین را از هر ستمى پاک مى‏سازد.(5)
پس از شهادت امام رضا و آمدن مأمون به بغداد، خاندان عباسى هنوز هم او را به جهت اعطاى مقام ولایت عهدى به امام رضا سرزنش مى‏کردند، مأمون در توجیه عمل خود فضایل امام رضا (ع) را براى آنان بازگو کرده و مى‏گفت: این خاندان علم و حکمت را از پدران خویش به میراث برده‏اند و در کرامت و اخلاق والا بى‏مانند هستند
 
 
- امام‏ رضا علیه السّلام از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل فرماید که فرمود: از گرامیداشت سرباز نمى‏زند مگر الاغ، سؤال شد: معناى آن چیست؟ فرمود: به این معنا که بوى خوشى را بر شخص عرضه نمایند و او از استشمام آن خوددارى نماید، و در مجلس برایش جا باز کنند و او ننشیند، هر که از این دو خوددارى کند آنچنان باشد که حضرت فرموده‏اند. (6)
 
حضرت رضا علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله فرمودند: اى على از کرامت‏ مؤمن در نزد خداوند آن است که براى او وقتى معین قرار نداده است، و هر گاه گرفتار مصیبت و یا شرى شد او را بطرف خود مى‏برد.(7)
 بزنطى از ابو الحسن علىّ بن موسى الرضا (علیه السلام) نقل کرده است که حضرت علىّ(علیه السلام)  فرمود: از پذیرفتن احترام خوددارى نمى‏کند مگر الاغ، از امام‏ رضا (علیه السلام) پرسیدم: منظور چیست؟ فرمود: آن کرامت‏ [احترام‏] شامل بوى خوش و جا دادن در مجلس مى‏شود که هر کس این دو را نپذیرد چنان است که گفته شد. (8)
 
کرامت خداوند به امام رضا علیه السلام
بزرگترین کرامت خداوند به یکی از بزرگترین بندگان صالحش یعنی امام رضا علیه السلام به دنیا آمدن فرزند ش امام جواد بوده است.
 روایتست از صفوان بن یحیى که گفت با امام‏ رضا(علیه السلام) بودیم و از ایشان سؤال میکردیم از تو پیش از آنکه حق تعالى کرامت‏ کند به تو ابو جعفر را بودى تو که میفرمودى که: اکرام خواهد فرمود: به من حق جل و علا پسرى پس بدرستى که بتو کرامت‏ کرده و چشمهاى ما به وى روشن شده، پس ننماید ما را حق تعالى که ترا چیزى شود و روز تو بسر آید پس اگر حادثه روى نماید بعد از تو که خواهد بود؟ اشارت فرمود بدست مبارک خود بابى جعفر (ع) و او پیش وى ایستاده بود، گفتم مر او را که: فداى تو گردم و این پسر سه ساله است، فرمود که: این ضرر نمیکند و حال آنکه عیسى پیغمبر (ع) قیام نمود به امر نبوت و کمتر از سه سال داشت. (9)
 
کرامت امام از زبان دشمن
پس از شهادت امام رضا (علیه السلام) و آمدن مأمون به بغداد، خاندان عباسى هنوز هم او را به جهت اعطاى مقام ولایت عهدى به امام رضا سرزنش مى‏کردند، مأمون در توجیه عمل خود فضایل امام رضا (علیه السلام) را براى آنان بازگو کرده و مى‏گفت: این خاندان علم و حکمت را از پدران خویش به میراث برده‏اند و در کرامت و اخلاق والا بى‏مانند هستند.(10)

[ پنج شنبه 90/8/12 ] [ 10:21 صبح ] [ رضا یوسفی ]
نظر
.: Weblog Themes By MihanSkin :.

درباره وبلاگ

امکانات وب