از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: نخستین کسی که با حضرت قائم(عج) بیعت می‌کند، جبرئیل (ع) است و بنا به آیه «وَآتَیْنَا عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ» خداوند، جبرئیل را مددکار عیسی قرار داده است.

حضرت مهدی(عج) به عنوان منجی موعود که تمام ادیان الهی به ظهورش پیروان خود را وعده داده‌اند، تمام پیامبران از خضر نبی تا عیسی بن مریم (علیهم السلام و الصلاة) به او اقتدا می‌کنند. اما آنچه حائز اهمیت است، شباهت‌های بسیاری میان حضرت عیسی بن مریم (ع) با مهدی موعود(عج) است که برخی از این شباهت‌ها اشاره می‌شود:

یاری و تأیید شدن از سوی جبرئیل

«جبرئیل» کلمه‌ای است عبرانی، به معنای «بنده خدا»، و نام فرشته وحی و از بزرگان ملائکه است که بر همه انبیا یا بر اولوالعزم از آنان و یا بر بعضی از پیغمبران الهی نازل شده و وحی خدا را به آن‌ها ابلاغ می‌کرده است. نقل شده که وی حدود بیست و چهار هزار بار بر حضرت محمد (ع) و ده بار بر عیسی مسیح (ع) فرود آمده است.

رسول گرامی اسلام (ع) فرموده‌اند: «جبرئیل از همه فرشتگان برتر است.»

خداوند متعال در قرآن حکیم می‌فرماید: «وَآتَیْنَا عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ؛‌(ایدناه بروح القدس) یعنی عیسی بن مریم را با معجزه‌ها و به وسیله جبرئیل تقویت نمودیم.

بیشتر مفسران، روح‌القدس را به جبرئیل تفسیر کرده و گفته‌اند: منظور آیه آن است که خداوند، عیسی (ع) را با روح‌القدس و جبرئیل تأیید و تقویت فرموده؛ یعنی جبرئیل را مددکار عیسی قرار داده است؛ البته برخی دیگر از مفسران نیز گفته‌اند: مراد از روح‌القدس، همان نیروی غیبی است که عیسی (ع) را کمک می‌نمود و با همان اسرار آمیز، مردگان را زنده کرده و بیماری‌های صعب‌العلاج را شفا می‌داد. تفسیر، روح‌القدس یعنی امدادهای غیبی و الهی، که انسان را در انجام‌ها و کارهای دشوار یاری می‌کند.

چرا در میان پیامبران الهی، تنها حضرت عیسی (ع) به این شرافت اختصاص یافته، که همه پیامبران به وسیله جبرئیل تأیید شده‌اند؟ گفته شده: به این دلیل که کودکی تا آخر عمر و حتی پس از نزولش به وسیله جبرئیل تقویت شده و شد.

خدای متعال در سوره «مائده» می‌فرماید: «إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا» ؛ تو را با روح‌القدس (جبرئیل) تقویت کردم که با مردم در گهواره و به هنگام بزرگی و پختگی، سخن می‌گفتی.

امام ششم(ع) فرمود: نخستین کسی که با قائم (ع) بیعت می‌کند، جبرئیل علیه‌السلام است. وی در چهره پرنده‌ای سفید از آسمان فرود آمده و با آن حضرت بیعت می‌کند، آن گاه یک پا بر بیت‌الله و پای دیگرش را بر بیت‌المقدس گذاشته و با صدای زیبا و بلند، به گونه‌ای که همگان بشنوند، می‌گوید: «فرمان خدا رسید؛ پس آن را با شتاب نخواهید»

همچنین امام صادق (ع) می‌فرماید: زمانی که خداوند به قائم آل محمد (ع) اجازه خروج دهد... خداوند جبرئیل را می‌فرستد تا نزد او بیاید. جبرئیل در حجر اسماعیل نزد آن حضرت می‌آید و می‌گوید: چه چیز مردم را می‌خوانی؟ حضرت دعوت خود را به او خبر می‌دهد.

جبرئیل می‌گوید: من نخستین کسی هستم که با تو بیعت خواهم نمود، دست خودت را برای بیعت باز کن، پس دست در دست بقیه الله الاعظم - روحی له الفدا - می‌گذارد.

امام باقر (ع) می‌فرماید: گویا هم اکنون حضرت قائم (ع) و یارانش را می‌بینیم ... که فرشته (بزرگ خدا) جبرئیل در سمت راست حضرت مهدی و میکائیل در سمت چپ آن حضرت حرکت می‌کنند و ترس و وحشت پیشاپیش سپاهیانش و پشت سر آن‌ها به فاصله یک ماه در حرکت است و خداوند او را با پنج هزار فرشته آسمانی یاری می‌رساند.

شباهت‌های اندام مهدی(عج) به مردان قبیله مسیح(ع)

حذیفه فرزند یمان از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است: المهدی ولدی، وجهه کالقمر، واللون منه لون عربی، والجسم جسم اسرائیلی، میلا الارض عدلا کما ملئت جورا، یرضی بخلافته اهل السماوات و الارض والطیر فی الجو

پیامبر اکرم (ع) فرمود: مهدی از نسل من است. سیمایش چون ماه تابان، رنگش عربی (گندم گون) و جسمش اسرائیلی است(یعنی قامت رشید، راست و قوی دارد) زمین را از عدل و داد پر می‌کند همان گونه که از جور و ستم پر شده است. به خلافت او، اهل آسمان‌ها و زمین و حتی پرنده هوا رضایت می‌دهند.

ابو امامه باهلی گوید: رسول خدا (ع) فرمودند:میان شما مسلمانان و روم، چهار بار صلح نامه منعقد می‌شود چهارمین آن به دست مردی از نژاد هرقل است که تا هفت سال دوام خواهد داشت. مستور بن غیلان، از تیره عبدالقیس، پرسید: یا رسول‌الله، امام و رهبر مردم در آن روز چه کسی است؟

فرمود: مهدی که از نسل من است (از نظر قوت و قدرت) چهل ساله است، گویا صورتش چون ستاره درخشان و در گونه راستش خایل سیاه و بر دوش او دو عبای قطوانی و مانند مردان بنی‌اسرائیل (قوی، پر قدرت و رشید) است همه گنج‌ها را بیرون می‌آورد و دروازه‌های شرکت به رویش گشاده می‌شود.

توضیح:

اسرائیل در لغت به معنای قوت و قدرت آمده است، بعضی گفته‌اند: اسرائیل، نام دوم یعقوب است. مرد شامی از امیرالمؤمنین پرسید: شش نفر از پیامبران دارای دو اسم هستند، آنان کدام‌اند؟ آن حضرت در جواب فرمود:

یوشع بن نون (وصی حضرت موسی (ع)) که همان ذوالکفل است؛ یعقوب که همان اسرائیل است؛ حضر که نام دیگرش حلقیا (در نسخه بحارالانوار «تالیا») است؛‌ یونس که اسم دومش ذوالفنون است؛ عیسی که نام دومش مسیح بوده و محمد، که احمد نیز نامیده شده است.

و بعضی دیگر آن را لقب می‌دانند.

در مجمع‌البیان، و به پیروی از ایشان، در تفسیر نمونه، آمده است: اسرائیل نام دیگر یعقوب پدر یوسف، فرزند اسحاق، فرزند ابراهیم خلیل است. در بیان علت نام و اسم دوم یعقوب، قاموس کتاب مقدس می‌گوید: اسرائیل به معنای کسی است که بر خدا پیروز گشت. چون یعقوب هنگام کشتی گرفتن با فرشته خدا و پیروز شدن بر او، به این نام ملقب گردید. نیز می‌نویسد: چون ثبات و استقامت و ایمان خود را ظاهر ساخت، خدا اسم او را به اسرائیل تغییر داد.

جد بزرگوارش، امام صادق (ع) قدرت او را چنین توصیف کند: یکون قویا فی بدنه حتی لو مد یده الی اعظم شجره علی وجه الارض لقلعها، و لو صاح بین الجبال لتدکدکت صخورها

بدنش به اندازه‌ای قوی است که اگر دستش را به سوی بزرگ‌ترین درخت روی زمین دراز کند، آن را از ریشه می‌کند و اگر در میان کوه‌ها نهیب بزند و فریاد بکشد، صخره‌هایش فرو می‌ریزد.

شیخ سلیمان بلخی قندوزی، در ینابیع المودة، اسرائیلی را به «قد بلند» و برخی دیگر به «تنومند» تفسیر کرده‌اند، ولی به نظر می‌آید که این دو معنا دقیق نباشند، زیرا روایت‌های فراوانی وجود دارند که می‌گویند: مهدی موعود، نه کوتاه قد و نه بلند قد است، بلکه متوسط و قوی پنجه و پر نیروست، همان گونه که امام صادق (ع) فرمود و در روایت آمده است:

لیس بالطویل الشامخ و لا بالقصیر الارزق، بل مربوع القامه مدور الهامه، واسع الصدر،

راست قامت، ولی نه دراز قد، چهار شانه، ولی نه کوتوله به زمین چسبیده، سیما و صورتی گرد و سینه‌ای فراخ دارد.