حضرت فاطمهى زهرا علیهاالسلام، تنها زن معصوم اسلام است، که عصمت او ریشهى قرآنى و حدیثى داشته و تاریخ زندگى پرافتخارش، شاهد بزرگ دیگرى در این مقوله مىباشد. فاطمه علیهاالسلام پیش از آنکه متولد گردد، نطفهاش از غذاى پاک بهشتى در صلب پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله و آنگاه خدیجه قرار داده شده و در رحم مادر، پناه و انیس او به حساب آمده و هنگام ولادت با فرستادگان غیبى به سخن پرداخته و سپس در مدت محدود حیاتش صدها کرامت محیرالعقول نشان داده و... همگى اینها از عصمت آن بانوى گرانقدر حکایت دارد. آرى فاطمه علیهاالسلام به عنوان الگو و اسوهى زنان عالم معرفى شده و دیگر زنان، باید از زندگى بىلغزش او سرمشق بگیرند و شیوههاى تربیتى و اخلاقى و خودسازى را، در آیین: عبادى، همسردارى، پرورش فرزند، حقوق اجتماع و مردم و... به کارگیرند و آن کنند که او کرده و آن گونه روند که او رفته است.
نگارنده عقیده دارد که خانه و زندگى مشترک خانوادگى، بهترین محک براى سنجش اخلاق و رفتار و ایمان و تقوا و عدالت و... هر کس محسوب مىگردد و حضرت فاطمه علیهاالسلام در کنار پدر و خانهى پدرى امتحان خوبى داده و مدال «فداها ابوها». «ام ابیها» و دهها مدال دیگر از دست پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله دریافت داشته است و هم در خانه شوهر تا آنجا پیش رفته، که امیرالمؤمنین مىفرمایند: فاطمه علیهاالسلام کوچکترین عملى که باعث خشم من گردد انجام نداد، او مرا نافرمانى نکرد و با اخلاق و رفتارش غمها و غصههاى دیگر مرا برطرف ساخت.
شهادت قرآن بر عصمت فاطمه(س)
پروردگار عالم در قرآن مجید (سورهى احزاب، آیهى سى و سه) مىفرمایند:
انما یریداللَّه لیذهب عنکم الرجس اهلالبیت و یطهرکم تطهیرا.
خداوند فقط مىخواهد پلیدى و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملا شما را پاک گرداند.
این آیه گواهى مىدهد که اهلبیت معصوم و بىلغزش هستند و هیچ گناهى نمىکنند. («الرجس» در آیه شامل همهى گناهان و لغزشها مىگردد، که اهلبیت از آنها دورند.)
مراد از اهلبیت کیست؟ جواب و بحث و بررسى آن در فصل اول این کتاب گذشت و طبق احادیث معتبر اهل سنت و اظهارات و اعترافات همسران پیامبر صلى اللَّه علیه و آله، ثابت گردید که مراد از آن پنج تن آلعبا مىباشند، که فاطمهى زهرا علیهاالسلام یکى از آنهاست، بنابراین، فاطمه علیهاالسلام طبق گواهى قرآن مجید معصوم مىباشد.
استدلال امیرالمؤمنین در عصمت حضرت زهرا(س)
چون خلیفهى اول پس از رحلت پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله فدک را غصب کرد و حضرت فاطمهى زهرا با او به محاجه و مناظره پرداخت، امیرالمؤمنین على علیهالسلام نیز پس از سخنرانى و خطبه فاطمه علیهاالسلام در مسجد، به مسجد رفت و از جملهى سخنانش خطاب به ابوبکر فرمود:
یا ابابکر! بگو ببینم قرآن خواندهاى؟
ابوبکر: بلى خواندهام.
على علیهالسلام: بگو ببینم آیهى تطهیر: «انما یریداللَّه لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا، (1)در حق ما نازل شده، یا در حق دیگران؟
ابوبکر: در حق شما نازل شده.
على علیهالسلام: اگر کسى شهادت دهد که فاطمه علیهاالسلام کار بدى انجام داده چه مىکنى؟ آیا شهادت او را مىپذیرى یا نه؟
ابوبکر: بلى، مىپذیرم و براى فاطمه علیهاالسلام مانند دیگران حد جارى مىکنم.
على علیهالسلام: در این صورت در پیشگاه خدا کافر مىشوى.
ابوبکر: چرا؟
على علیهالسلام: زیرا در این فرض، تو شهادت خدا را که به پاکى فاطمه علیهاالسلام گواهى داده قبول نکرده و گواهى مردم را گرفتهاى، همان طورى که شهادت خدا و پیامبر صلى اللَّه علیه و آله را در این مورد نادیده گرفته و فدک را از فاطمه علیهاالسلام به یغما بردهاى؟
ابوبکر! مگر فدک در دست فاطمه علیهاالسلام نبود؟ چرا و چگونه چیزى که در دست او است، از او بینه و شاهد مىخواهى؟
مردم چون این مناظره و سخنان على و ابوبکر را مىشنیدند، بر روى یکدیگر نگاه کرده و گفتند: «صدق واللَّه على بن ابىطالب؛ سوگند به خدا که حق با على علیهالسلام است. (2)
قابل توجه است، که امیرالمؤمنین از آیهى تطهیر بر عصمت فاطمه علیهاالسلام استدلال نموده و مهاجرین و انصار نیز آن را پذیرفته و مورد تأیید قرار دادهاند.
روایت فریقین و عصمت فاطمه زهرا(س)
عن ابىجعفر (سلاماللهعلیه) فى قول الله (عز و جل) «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»، قال: نزلت هذه الآیه فى رسولالله و على بن ابىطالب و فاطمه و حسن و حسین (ع) و ذلک فى بیت امسلمه زوج النبى فدعا رسولالله (ص) علیا و فاطمه والحسن والحسین (صلواتاللهعلیهم) ثم ألبسهم کساء له خیبریا و دخل معهم فیه، ثم قال: اللهم هولاء اهل بیتى و عدتنى فیهم ما وعدتنى، اللهم اذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا، فقالت و أنا معهم یا رسولالله قال: أبشرى یا امسلمه فانک الى خیر (3)
امام باقر (ع) مىفرماید: آیه تطهیر دربارهى رسولالله و على و فاطمه و حسن و حسین (صلواتاللهعلیهم) در خانه امسلمه نازل شده است. وقتى این آیه نازل شد حضرت على و فاطمه و حسن و حسین (سلاماللهعلیهم) را زیر کساى خیبرى جمع کرد و فرمود: خدایا اینها اهلبیت من هستند که در مورد آنان وعدهها دادهاى خدایا رجس و پلیدى را از آنان دور کن و آنان را پاک و منزه گردان.
http://www.aviny.com/Occasion/ahlebeit/fatemeh/veladat/88/vijename.aspx#1
